Ezilenlerin, kendisini ezen ve sömüren egemenler karşısında en temel güçlerinden biri dayanışma, yaşadıkları sorunların etrafında biraraya gelme, gücünü birleştirme ve birlik olmasıdır. Çoğu zaman tek başına dayanışma, yanyana gelme bile faşizmin ağır baskı ve tahakkümü altında önemli bir çıkış ve sinerji anlamına gelir. Zira coğrafyamızda düzen, işçi sınıfının, emekçilerin, Kürtlerin, Alevilerin, kadın ve LGBTİ+ların ve diğer ezilen kitlelerin üzerinde bir yanda ağır bir sömürü rejimi uygularken diğer yandan bireyselliği, bencilliği derinleştirerek ve yaşamın tüm gözenekleri üzerinde bir tahakküm kurarak varlığını sürdürdü, sürdürüyor. Bu yanıyla ezilenlerin bir inceliği olarak dayanışma, kendi bağrında bir direniş ve karşı koyuşu taşır.
Başka bir deyişle dayanışma, direnişe içkindir. Direniş, dayanışma ve birliğin geliştiği bir zeminde daha hızlı doğar, büyür ve gelişir. Dayanışma, direnişin bir yanıyla can suyudur. Tersinden direniş, dayanışmanın gelişmesi daha politik bir muhteva kazanması ve güçlenmesini de beraberinde getirir. Kuşkusuz bunun gerçekleşmesinin kıstaslarından biri en başta dayanışmanın kolektif bir karaktere kavuşması, bürünmesidir. Dayanışma adımları ve örnekleri kolektif bir nitelik kazandıkça direniş tansiyonu daha fazla büyür. Dayanışma ve direnişin süreklilik kazanmasının en önemli koşutlarından biri güçlü bir kolektif kimliktir. Kolektif bir forma kavuşan dayanışma daha uzun süreli bir direnişin yatağı olur. Direniş, devrimci bir müdahalenin ve eylemin de önünü açar. Devrimci bir eylem, kolektif bir direnişin toprağında kök salar gelişir ve büyür. Politik özne bu atmosfer içinde kendine daha güçlü bir zemin bulur. Devrimci politikalarını kitlelerle buluşturma onlarla birlik olma ve onlarla onların sorunları için yürüme fırsatı bulur. Kuşkusuz doğru bir ideolojik yaklaşım ve çizgi bunun için şarttır.
Buna sahip olunduğunda ise kitleleri kendi sorunları etrafında seferber etme, bir araya getirme deyim yerindeyse bunun için ön ayak olma eylemi gerçekleşir. Devrimci bir örgüt için örgütlenme tam da halkla, halk için birlikte yürüyebilme becerisini gösterme demektir.
6 Şubat’ta başlayan çalışmalarımızın açığa çıkardığı tablo anlattıklarımıza dair mütevazi ama anlamlı, önemli örnekleri barındırıyor. Depremin ilk gününden itibaren verdiğimiz hızlı refleks, oluşturduğumuz kolektif mekanizmalar, çevre-çeperimizdeki çok sayıda insanı içine alarak büyüyen çalışma, dayanışmaya yaslanan direnişe anlamlı birer örnek oldu.
En başta kendi tabanımız olmak üzere kendi gerçekliğimiz ölçüsünde ortak bir hedefe yoğunlaşarak, geniş bir kesimin imkanlarını seferber etme adına özgüven tazeleyen bir pratiği yaşama geçirdik. Maraş, Malatya, Adıyaman, Antep ve Antakya’daki deprem bölgelerine gidilmesi, buradaki dayanışma çalışmalarına aktif katılınması, depremzelerin temel ihtiyaçlarının belirlenerek tamamen gönüllü katkılarla karşılanması önemli bir sinerjiyi açığa çıkardı. Yoğunlaştığımız yerlerde her adımımızı bölge halkı ile birlikte atma, bu anlamda onlarla eşit bir ilişki geliştirme yaklaşımımız kısa sürede önemli bir enerjiyi tetikledi. Depremzedeler adına değil onlarla birlikte yürüyen, politik görünürlüğü değil de sorunların çözümünü önceleyen, onlarla birlikte hareket eden, kitlenin andaki durumunu gözeten bakışın kazandırdığını söylemeliyiz. Depremde tüm birikimlerini kaybeden bölge halkının, yakıcı sorunlarını, onları bu işin merkezine koyarak çözmeye odaklanan tutumumuz sonucu bir yandan yaraları sararak diğer yandan gelişerek yol aldık.
Dayanışma üzerinden yükselen ve deprem bölgelerinde halkımızın hayatta kalma mücadelesine, direnişine dönüşen kolektif düşünüş ve çalışma tarzı, kitlelerin gücüne olan güvenimizi somutta yeniden tazelememizi sağladı.
Hala devam eden söz konusu kolektif dayanışma ve direniş temposunu düşürmeden bir adım ileri taşımamız gereken bir sürecin içindeyiz.
Depremin iktidarın rant politikaları sonucu yıkıma uğrattığı bölge halkıyla dayanışmamızı sürdürürken burada deneyimlediğimiz çalışma tarzını seçim başlığında da yaşama geçirmeliyiz.
Seçimlere yönelik tavrımızı, kitlemizle doğrudan yürüttüğümüz tartışmalarla belirleme, onları sürecin doğrudan bir öznesi yapma tutumuz ve bu yöndeki çabamız depremle birlikte yeni bir forma kavuştu ve daha geniş bir kitleye ulaşarak çok sayıda insanı içine alan bir gerçekliğe ulaştı. Açık ki deprem bölgesinde bölge halkının doğrudan katılımına özneleşmesine daha fazla ağırlık vererek, bahsini ettiğimiz kolektif dayanışma ve direnişi geliştirme görevi ile karşı karşıyayız.
Deprem dayanışmasıyla geliştirdiğimiz kolektif çalışma, kitlelerin görüş ve önerileriyle söylem ve pratiğimizi birleştirme yaklaşımımızı daha fazla derinleştirmeye imkan sunan bir atmosfer iççindeyiz. Başka bir deyişle, deprem dayanışması vesilesiyle açığa çıkardığımız kolektif sinerjiyi daha politik bir muhtevaya kavuşturma olanağına sahibiz. Seçim sürecinin getirdiği doğal kitle mobilizasyonunu ve kitlelerin siyasete artan ilgisini; ekonomi, kentsel dönüşüm, şehirlerin yapılaşması, sağlık, mülteciler, kira ve barınma sorunu vb. pek çok başlıktaki tutum ve yaklaşımlarımızı, kitlelere anlatmak adına bir fırsata çevirmeliyiz.
Bunun içinde deprem dayanışmasının açığa çıkardığı kolektif çalışmayı, seçim başlığı altında yeni bir formda örgütleyerek, bölge ve mahallere yayacak bir yöntem izlemeliyiz. Bulunduğumuz her alanda, en geniş kitleyi sürecin öznesi haline getirecek, merkezden çevreye doğru dalga dalga büyüyecek bir yoldan yürümeliyiz. Gerek en yakın tabanımızda gerekse de çevremizde harekete geçmeyen tek bir kişiyi bırakmama hedefi ile hareket etmeliyiz.
Depremin yerle bir ettiği bölgelerde yaşama tutunmaya çalışan emekçi halkımızın barınma, sağlık, eğitim ve yaşamın yeniden inşa edilmesi mücadelesi içinde olurken diğer yandan seçim vesilesiyle kolektif dayanışma temelinde halkımızın örgütlenmesini geliştirerek direnişi bir adım ileri taşıyacağız!
